Laat ik beginnen bij het begin

In mijn jeugd werd ik al vroeg geconfronteerd met borstkanker. Mijn beide oma's hadden borstkanker en hebben amputaties gehad. Vanaf een jaar op 16 ging ik al naar mijn huisarts als ik wat bobbels in mijn borsten voelde. Dit was vooral opgezet klierweefsel, niks bijzonders. De artsen die ik sinds die tijd allemaal heb gezien, hebben allemaal gecontroleerd of ik volgens de statistieken geen verhoogde kans heb op borstkanker. Volgens de statistieken was dat niet zo.

Inmiddels 4 jaar geleden kreeg mijn moeder ook de diagnose borstkanker. Heel kort daarna vond ik ook een knobbel in mijn borst. Bij de huisarts bleek het niet om 1 knobbel te gaan, maar om een stuk of 5. Zij wist mij te vertellen dat het waarschijnlijk cystes waren, maar dat ik voor alle zekerheid en mijn gemoedsrust zou worden doorgestuurd voor een mammografie en echo. Uitslag: meerdere cystes. Met mijn huisarts had ik afgesproken dat ik elk half jaar langs zou komen voor onderzoek. Zelf deed ik geen borstonderzoek, omdat ik door de bomen het bos niet meer voelde met al die cystes en oneffenheden.

In maart 2016 voelde ik per toeval een knobbeltje in mijn oksel. Direct maar weer naar de huisarts. Dit was een vervanger van mijn eigen huisarts. Zij had het idee dat er meer cystes waren dan eerder waren gezien. Omdat mijn vorige mammografie alweer 2 jaar was geleden, vond ze het wel een goed idee om weer opnieuw een mammografie en echo te doen. Tijdens de echo werd mij gevraagd om het specifieke knobbeltje aan te wijzen. Met moeite, door het gel heen, had ik het gevonden. De radioloog zei dat het een lymfe was. Bij lymfe gaan bij mij ook allemaal alarmbellen, want je lichaam is aan het strijden, maar werd verder geen aandacht aan besteed. De 'lymfeknobbel' bleef aanwezig en dat zinde mij niet. Ik twijfelde wat ik ermee moest, voelde me een beetje een zeur om weer naar de huisarts te gaan. Uiteindelijk toch maar een afspraak (19 juli 2016) gemaakt. Inmiddels was mijn eigen huisarts weer terug; zij ging in het verslag van het ziekenhuis op zoek naar dat plekje wat ik omschreef. Er stond niets over in, alleen cystes. Zij heeft het knobbeltje gevoeld en wilde met het ziekenhuis bellen of er toch niet iets over in een rapport stond. Dit bleek niet het geval, dus werd mij gevraagd om naar het ziekenhuis te komen om het opnieuw te bekijken. Ik werd dezelfde ochtend gebeld of ik in de middag kon komen. Ik ging direct voor een echo, de radioloog zag het knobbeltje op het beeld en zei: ‘Dit is het en ik weet niet wat het is.’ Blijkbaar dus niet zomaar een lymfe zoals eerder verondersteld. Een punctie was de enige manier om daar achter te komen. De punctie verliep moeizaam omdat het knobbeltje glad en beweeglijk (beide geen eigenschappen voor kanker) en moeilijk in te prikken was.

Er is een spoedprocedure ingezet om binnen 1 uur uitslag te krijgen. Wij werden bij de arts geroepen voor de uitslag. Het plekje was kwaadaardig, maar er was niet genoeg materiaal om te zien wat voor soort kanker het was. De volgende stap was een biopsie; 3 stukjes weefsel werden afgenomen. Helaas zou de uitslag een aantal dagen op zich laten wachten. Ondertussen werd het vervolgtraject in gang gezet, afspraken voor MRI en CT/PETscan. (foto na punctie en biopsie)

Een dikke week nadat bekend werd dat het kwaadaardig was en alle onderzoeken waren gedaan, kreeg ik uitslag van de onderzoeken. Het knobbeltje onder mijn arm bleek nog maar het topje van de ijsberg. Mijn hele borst bleek te zijn aangetast. Mogelijk met uitzaaiingen in de lymfe. Ook mijn eierstokken gaven risico aan op de scan. Wat blijkt nu, mijn vorm van borstkanker is helemaal niet te zien op een mamografie of echo!!!. Alleen uit de MRI is gebleken dat mijn borst is aangetast. Door dat kleine knobbeltje in mijn oksel (die vanwege de plek ook niet op een mammagrafie komt) ben ik er gelukkig achter gekomen. Doordat ik het zelf niet vertrouwde, ondanks dat er al een deskundig oordeel (hoewel onjuist) over was gegeven, toch weer terug ben gegaan naar de huisarts en zij mij heeft doorverwezen omdat er niets over in de rapporten stond, heb ik erger kunnen voorkomen.

Aan iedereen de boodschap op jezelf vertrouwen, je intuitie volgen en bij elke twijfel altijd actie ondernemen!!