En dan is het zover

Vijf weken nadat ik hoorde dat ik borstkanker had, was de operatie dan daar; 23 augustus 2016. Omdat ik heb gekozen voor amputatie met reconstructie moesten er 2 chirurgen worden ingepland. De eerste chirurg is voor het leeghalen van de borsten zodat alle kanker eruit is en daarna (of als borst 1 klaar is) komt de 2e chirurg, de plastisch chirurg, die de expanders erin zet en de boel weer dichtnaait.

De dag voor de operatie moet de Schildwachtklier worden opgespoord, want die gaat er bij de operatie uit. Uit deze klier kan worden opgemaakt of er uitzaaiingen zijn. Dit wordt na de operatie in het lab onderzocht. Om de klier op te sporen spuiten ze boven je tepel radioactief vloeistof in. Vervolgens ga je door de scan en daarna gaan ze nog met een Geigenteller bepalen waar die zit. En zoals je op de foto kan zien, het is gelukt!! Het is nog best een drukke dag zo voor de operatie want je moet ook nog bij de plastisch chirurg langs om een waar artistiek stuk op je te laten tekenen. Je ziet op de 2e foto nog de pleister van het inspuiten van het radioactieve goedje.

 

Na een redelijke nacht mag ik mij om 7 uur 's ochtends melden bij de prikdienst om mijn bloedgroep te laten bepalen, en daarna naar de afdeling plastische chirurgie. Gelukkig lekker vroeg, dan zit je er niet mee dat je de hele dag nuchter moet blijven. Om 8 uur zou de operatie beginnen, maar door een miscommunicatie op de afdeling werd ik ook nog te laat naar de OK gebracht. Daar in de prepruimte bleek dat mijn kruisbloed nog niet was bepaald. Ze moeten 2x de bloedgroep hebben gecheckt. Bij mij was er wel eerder bloed afgenomen, maar blijkbaar niet de bloedgroep ook bepaald. Dus op stel en sprong moest dat ook nog even gedaan worden.

Ik heb in de prepruimte de chirurg gevraagd om nog eens te vertellen wat hij precies gaat doen. Ik had namelijk al verschillende foute versies gehoord van mijn operatie, amputatie 1 zijde, amputatie beide zijde, geen reconstructie, reconstructie 1 zijde.... Gelukkig niet door de chirurgen zelf, maar door allerlei ondersteunende medewerkers die je in de loop der weken spreekt en iets te snel door je dossier zijn gegaan. Dit maakte me wel heel onzeker, helemaal toen het op de ochtend van de operatie nogmaals verkeerd werd gezegd... zucht...

En dan ga je de operatiekamer binnen, wat veel mensen zijn daar aanwezig!! Op het bord staan alle aanwezigen, mijn gegevens en de operatie die wordt uitgevoerd. Er wordt nog even gevraagd of ik ben wie ik ben en dan gaat de chirurg in medisch abracadabrataal de operatie doorspreken. Ondertussen was de anesthesist ook aanwezig, ook niet degene die ik in het voorgesprek had gesproken en ik dus verwachte. Niet fijn! Vervolgens werd het infuus ingebracht, ik zei direct dat die niet lekker erin zat. Ze spoot alvast wat in zodat ik er niets meer van voelde.  Er kwam het kapje op mijn neus en mond. Ik zag de TLbuizen boven mij heen en weer bewegen, dus vroeg wat er uit dat kapje kwam. Het was gewone lucht, maar doordat er al wat in mijn infuus was gespoten was ik al wat dizzy. Al die tijd dat je daar ligt, maar nog niet weg bent, was iedereen met zijn eigen ding bezig en voelde ik me aardig 'lost'. Uiteindelijk vroeg de anesthesist wat mijn favoriete vakantie zou zijn. Ik stelde mij een blauwe zee met witte stranden voor, Malediven leek me wel wat. Met een lach op mijn gezicht en weg was ik..